Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Τοπίο by Giuseppe Ungaretti

ΠΡΩΙ

Έχει ένα διάδημα δροσερών σκέψεων,
Λάμπει στό ανθισμένο νερό.

ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Τα βουνά μεταβλήθηκαν σ'ελαφρούς καπνούς καί η
έρημος πού προελαύνει βρίθει από ανησυχίες, καί
ταράζει ώς καί τόν ύπνο, καί ταράζονται ώς καί τ'
αγάλματα.

ΒΡΑΔΥ

Ενώ αναφλέγεται βλέπει πώς είναι γυμνή, καί τό
σφριγηλό κορμί πού έγινε πράσινο τής μπουκάλας
μές στή θάλασσα, δέν είναι πιά παρά σεντέφι.
Αυτή η κίνηση ντροπής τών πραγμάτων, δικαιώνον-
τας τήν ανθρώπινη μελαγχολία, αποκαλύπτει στιγ-
μιαία τή χωρίς τελειωμό ανάλωση τών πάντων.

ΝΥΧΤΑ

Τά πάντα απλώθηκαν, ξεθώριασαν, θάμπωσαν.
Συριγμοί φευγάτων τρένων.
Τώρα πού δέν υπάρχουν πιά μάρτυρες, φανερώνεται
καί τό αληθινό μου πρόσωπο, κουρασμένο κι απο-
γοητευμένο.


.....


Palimpsest by Smog

Winter weather is not my soul
But the biding for spring...

Why’s everybody looking at me
Like there’s something fundamentally wrong
Like I’m a southern bird
That stayed north too long

Winter exposes the nests
Then I’m gone