Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Αφήγηση by Μάνος Καστέλης

Τα πρώτα χρόνια,
γνώρισα τον έρωτα, και τον απόλαυσα.
Αργότερα,
ήρθαν τα μεγάλα εκείνα καλοκαίρια,
κι ευτυχισμένος,
κάτω από κόκκινες λιακάδες,
έτρεξα,
τραγούδησα,
μέθυσα.
Πίνοντας άπληστα τους χυμούς
της ζωής.
Έπειτα,
σ'ένα δρομάκι πολύβουο,
συνάντησα την αγάπη και πέταξα,
σε ταξίδια ατελείωτα.
..............................................................
-Και μετά;
Μετά έμεινα ΜΟΝΟΣ.

Κάπως έτσι...
Σπίτια κλειδωμένα σκοτεινά,
κατάλληλα για φυλακισμένες ψυχές.
Εγκαταλελειμένες αυλές
χωρίς όνειρα,
γειτονιές, χωρίς τραγούδια.
Πρόσωπα ξένα ανέκφραστα.
Κι εσύ,
όπως πάντα, να χαράζεις πορείες.
Στη στροφή της απελευθέρωσης,
στον καλπασμό της φυγής.
Έτοιμη να χαθείς για πάντα.

Αν θυμάμαι καλά,
κάπως έτσι σ'αγάπησα.
Αν θυμάμαι καλά,
κάπως έτσι γνώρισα
την απώλεια.

.....

Lies by The Black Keys

Said the moon was ours, yeah
Said the moon was ours, the hell with the day
The sunlight is always gonna take love away
Brings up suspicions and alibies
But I can see blue, tear-blinded eyes
Lies, lies, lies, ohh lies

I got a stone where my heart should be
I got a stone where my heart should be
And nothing I do will make you love me

I'd leave this time, break all my ties
Be no more use for any disguise
Lies, lies, lies, ohh lies

I wanna die without pain
I wanna die, oh, without pain
All this desception I just can't maintain
The sun, moon, the stars in the sky
It'd hurt me too bad if you said goodbye
Lies, lies, lies, ohh lies