The Poetic Retelling Of A Music Seduction

Πολλά τα πράγματα που μπορείς να σιχαθείς μέσα σε μια ματιά.
Η ανευθυνότητα του απείρου και η μιζέρια της στιγμής.
Πάντα περιτριγυριζόμουν από μορφές που θέλανε να μου τα αποκαλύψουν όλα...
Τον τρόπο που πηδιούνται, που φυσάνε τον καπνό του τσιγάρου, το πώς οδηγάνε και το πώς αρρωσταίνουν.
Ναι! Ο κόσμος μου έχει καταλήξει να γίνεται κάτι μαζικό.
Με ανατριχιάζουν τα κορμιά που μ'ακουμπάνε και τα χνώτα που βιάζουν το προσωπικό μου πεδίο.
Η μουσική στο βάθος φαντάζει υπερεκτιμημένη και τα βιβλία δανείζουν τις λέξεις τους σιγά-σιγά.
Το διάλεξα ή απλά συνέβη;
Συμβαίνει ή απλά ονειρεύομαι;
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι το τσίρκο θα σχολάσει και οι θεατές, θα πάνε στα μικρόσπιτα τους.
Κι εγώ θα κάτσω εκεί.
Να ατενίζω την τέντα του τσίρκου να αλλάζει χρώματα από βαθύ κόκκινο σε ανοιχτό μπλέ και το ξημέρωμα της αιωνιότητας να μου λέει: "ξύπνα!", ουρλιάζοντας μου βίαια στο αυτί σαν το παλιό, σμπαραλιασμένο ξυπνητήρι του θειού μου. Η καυτή άμμος ανακουφίζει τα σωθηκά μου και ο ήλιος εναποθέτει τις ακτίνες του στους οφθαλμούς μου.
Είμαι ζωντανός!

Δεκέμβρης 2008